چون زد حسین ناله "هل مِن مُعین" خویش
اصغر به گاهواره شنید و بگفت؛ من
فریاد غربت و طلب یاری از پدر
بشنید و کرد گریه و نالید و گفت؛ من
می خواست یک ذبیح دگر آن خلیل عشق
که آن مِهر به برج مهد بتابید و گفت؛ من
گفتا که کیست شاهد مظلومی حسین
اصغر ز جان گذشت و خروشید و گفت؛ من
تیر بلا رسید و بگفتا نشانه کیست؟
آن گل شتاب کرد و بخندید و گفت؛ من
گفتم که دستگیر "مؤید" به حشر کیست؟
آن شیر خواره مهر فزایید و گفت؛ من

شاعر : استاد سید رضا موید